تأثیر تمرین استقامتی شنا و مکمل سیلیمارین بر تغییرات شاخص آپوپتوزی کبد موش‏های صحرایی باردار در معرض مسمومیت کادمیوم

gte vml 1]> چکیده زمینه و هدف: تنظیم نا بهنجار مرگ برنامه ریزی شده سلول (آپوپتوز)، باعث پیشروی فرایندهای آسیب شناختی در جفت زنان باردار شده و بر فرایند رشد جنین تأثیر می‏گذارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین شنای استقامتی و مصرف سیلیمارین بر تغییرات شاخص آپوپتوزی کبد ناشی از مسمومیت با کادمیوم در موش‏های صحرایی باردار بود. مواد و روش‏ها: این مطالعه تجربی روی 72 سر موش صحرایی ماده در 9 گروه قرار انجام شد. برنامه تمرین شامل شنای استقامتی از روز اول بارداری تا روز زایمان بود. کادمیوم کلراید به میزان 400 میلی‏گرم بر کیلوگرم وزن بدن در لیتر به صورت محلول در آب خوراکی داده شد و سیلیمارین نیز به میزان 100 میلی‏گرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت زیرپوستی 3 بار در هفته تزریق شد. برای تعیین شاخص آپوپتوزی کبد از روش ایمونوهیستوشیمی tunel به روش غیر رادیواکتیو نشاندار کردن انتهایی در جای خود استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل یافته‏ها از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و تعقیبی lsd)) گردید. یافته‏ها: کادمیوم به طور معنی‏داری شاخص آپوپتوزی کبد موش‏های مادر را افزایش داد (001/0=p)، اما تمرین شنا تغییر معنی‏داری ایجاد نکرد (424/0=p). تمرین شنا و تزریق سیلیمارین شاخص آپوپتوزی کبد را نسبت به گروه کادمیوم به طور معنی‏داری کاهش دادند (001/0=p). نتیجه‏گیری: تمرین شنا و مکمل سیلیمارین در ترکیب باهم می‏تواند به میزان قابل توجهی با آپوپتوز القا شده توسط کادمیوم در بافت کبد موش‏های باردار مقابله کنند. واژه‏های کلیدی: شاخص آپوپتوزی، موش صحرایی باردار، سیلیمارین، کادمیوم، تمرین شنا